Guatemala 2005
222005 Guatemala
Op de slaapdronken rit van het vliegveld naar zone 12 waar in prettige recidentiele en lommerrijke buitenwijken de meest aantrekkelijke overnachtingsadressen zijn, ging mijn wekker af achterop de fiets.
De vlucht naar Mexico was gezellig maar daar moest het hele vliegtuig uitchecken met drie verschillende papiertjes die volledig moesten worden ingevuld. Net op tijd zaten we in het vliegtuig naar Guate city en vlogen over de indrukwekkende Popocatepetl.
De waarschuwingen hier over mogelijke overvallen zijn niet van de lucht maar Antigua Guatemala bleek vooralsnog een prettige oude koloniale stad met misschien wat veel toeristen. Aan de andere kant is daar Maximon die vereerd wordt als een boze heilige, met sigaar en drank, Maya authenticiteit moeiteloos geïncorporeerd door het Latijnse katholicisme.
Op weg naar het grote meer van Atitlan rijden we over wegen waar het stil is, wellicht omdat hier overvallen hebben plaatsgevonden en Lonely Planet er nu voor waarschuwd. Boven aan zo'n weg met grote ceders zingt een evangelische maya gemeente.
Het meer is sereen en waar wij overnachten is het dorp overgenomen door vega's en yogi's.
Hoewel het meer op 1600 meter hoogte ligt kun je er alleen uitkomen via zeer steile wegen verder omhoog. Wij bereiken de Transamerica highway die door heel midden America loopt na veel geploeter. Voorbij een dorp waar we vijandig als gringo's worden benaderd passeren we de 300 meter grens.
Van de Transamerican af merk je dat het grootste deel van de wegen in Guatemala, ook die tussen steden, zandwegen zijn. Pick-uptrucks volgeladen met arbeiders zetten je als je moeizaam omhoog kruitpt volledig in het stof.
De weg tussen Huehuetenango en Coban is de zwaarste : steile hellingen die soms kilometers lang doortrekken met rul zand in de bochten. De temperatuur die voortdurend rond de 23 graden lag ging hier ook ernstig omhoog en de zon scheen onbarmhartig. Bij Sacapulas baden Maya vrouwen ongegeneerd in de rivier.
Coban en de staat Veracruz liggen boven de 1500 meter en worden met meer neerslag gezegend dan het dal van de Rio Negro en de bergen van de Sierra de los Cuchumatanes. Hier wordt koffie verbouwd en spreekt men van Nevelwoud. Na een korte asfaltpauze rond Coban dalen we van het Nevelwoud naar het tropisch regenwoud aan de Caribische kust.
Aan het eind van de weg ligt Rio Dulce waar de brede rivier tussen hoge wanden van oerwoud waar brulapen hun aanwezigheid hoorbaar maken naar Livingston loopt, plaats aan de caribische zee waar de donkere Garifuna's een ander beeld geven van het voornamelijk Indiaanse Guatemala.
